Próchnica jest chorobą spowodowaną przez bakterie, której można skutecznie zapobiegać i którą można w pełni wyleczyć. Mimo wszystko na próchnicę nawet kilka razy w życiu choruje prawie każdy z nas. Nic dziwnego – niecała połowa Polaków myje zęby codziennie rano i wieczorem. Takie zaniedbanie w konsekwencji zmusza do częstych wizyt u dentysty i stosowania leków, jak np. elmex żel. Jakie są przyczyny i objawy próchnicy oraz jak wygląda jej leczenie?
Próchnica – przyczyny
Próchnica wywołana jest przede wszystkim przez bakterie. Mimo, iż trudno to sobie wyobrazić, w jamie ustnej człowieka żyje niemal 50 miliardów bakterii zaliczanych do około 300 gatunków. Większość z nich nie jest szkodliwa. Za próchnicę odpowiedzialne są te, które w trakcie rozkładania cukrów, wytwarzają kwasy organiczne i dobrze znoszą kwaśne środowisko.
Głównie zaliczane są do gatunku Streptococcus mutans. Bakterie te tworzą szczelnie przylegający do powierzchni zębów, miękki i żółty nalot fachowo nazywany płytką nazębną. To właśnie drobnoustroje stanowią aż 80% jej masy, a pozostałe 20% to organiczne podłoże ułatwiające im przyleganie do szkliwa. Na rozwój próchnicy nie mają wpływu tylko tłuszcze, białka oraz czysta woda. Nie zważając na to, bardzo często między posiłkami wiele osób podjada pożywne batony, cukierki, ciastka, słodkie owoce, piję słodką herbatę, kawę, sok bądź oranżadę. Wszystkie wyżej wymienione produkty wystarczą, aby dostarczyć bakterią ich strategicznej pożywki, czyli węglowodanów – głównie cukrów prostych i dwucukrów.
Próchnica – leczenie
Leczenie próchnicy może opierać się o takie metody jak:
Remineralizacja – jest to sposób na leczenie tzw. próchnicy początkowej. Za jej charakterystyczną cechę uważa się niewielkie odwapnianie widoczne w postaci białych bądź ciemniejszych plamek. Nie wymaga ona nieprzyjemnego borowania. Dentysta, po dokładnym oczyszczeniu miejsca objętego próchnicą, nakłada związek fluoru w formie żelu lub lakieru. Preparat ma na celu stworzenie odpowiednich warunków do tego, aby jony fluorowe, wapniowe oraz fosforanowe powtórnie wbudowały się w uszkodzone miejsce. Zabieg powinien być wykonany kilkakrotnie.
Plombowanie – nawet w sytuacji gdy widoczna dziurka jest niewielka, zębina, będąca tkanką bardziej miękką i mniej niż szkliwo odporną na próchnicę, może ulec znacznemu uszkodzeniu. Stomatolog powinien na początku usunąć chorą tkankę (przeważnie odbywa się to przy pomocy tradycyjnego wiertła, rzadziej przy użyciu lasera bądź specjalnego rozpuszczającego zmiany próchnicowe żelu). Kolejno wypełni szczelnie ubytek odpowiednim materiałem, który jest potocznie zwany plombą. Należy jednak pamiętać, iż ani laser, ani żel nie zastąpią borowania, tylko w znaczny sposób je skracają.
